Geschiedenis van Zwembad Beekhuizen.
Zoals de naam al doet vermoeden werd er hier vroeger gezwommen.
Zwembad Beekhuizen is in de naoorlogse opbouw periode gebouwd. Gekozen werd voor een prachtig plekje in Velp vlak tegen de bossen van Nationaal park Veluwezoom aan. In 1955 is het zwembad opgeleverd. Bad Beekhuizen kent een rijke geschiedenis en ontving door de jaren heen talloze bezoekers. De exploitatie liepp voorspoedig.
In de loop van de jaren nam de concurrentie van omliggende zwembaden toe. Ook de natuurplas Rhederlaag werd steeds populairder. Mede door deze factoren werd het zwembad in 1988 gesloten.
Het terrein deed nog een aantal jaren dienst als paardenweide maar ligt er verder verwaarloosd bij. Nadat het een aantal jaren volledig verlaten is werd de bebouwing in 2000 gekraakt.
In 2007 is het beheer van het terrein overgegaan naar Stichting Broedplaats Beekhuizen.
Beekhuizen is een voormalig landgoed in de gemeente Rheden in de Nederlandse provincie Gelderland. Thans is de helft van het landgoed opgenomen in Nationaal Park Veluwezoom en de andere helft (164 ha) is eigendom van de gemeente Rheden. Het bestaat uit gevarieerde en sterk heuvelachtige loof- en naaldbossen met veel beukenlanen, een heideveldje en enige landbouwgrond. In het midden van het landgoed, net binnen het Nationaal Park, ligt het parkachtig aandoende dal van de Beekhuizensebeek met sprengen, watervallen en vijvers. Binnen het gemeentelijk bezit liggen de Emma-Piramide en een sportveldencomplex.
Het landgoed Beekhuizen werd in 1682 door de heer van kasteel Biljoen, Alexander van Spaen, gekocht en bij Biljoen gevoegd. Onder zijn nazaat Johan Frederik Willem (1746-1827) verwierf Beekhuizen internationale allure door de voor die tijd vernieuwende romantische parkaanleg. Het heuvelachtige Beekhuizen moest een arcadisch landschap worden, waarbij de mens als ronddwalende herder zijn stemming liet bepalen door het landschap. De aanleg van het landschapspark op Beekhuizen werd begonnen omstreeks 1777. Van Spaen liet zich onder meer inspireren door reizen die hij maakte naar Italië, Frankrijk en Zwitserland. Het park werd voor het publiek toegankelijk in 1790. In het park waren verschillende gedichten en spreuken van de dichter en landschapsfilosoof Jacques Delille (1738-1813) terug te vinden, onder meer in de Salon en op stenen. Beekhuizen was één van de eerste plaatsen in Nederland waar een verandering in natuurbeleving zichtbaar werd.
Op het landgoed werd in de 19e eeuw langs de Beekhuizensebeek het Hotel Beekhuizen gebouwd in Zwitserse chaletstijl. Hier verbleven diverse bekende personen, waaronder Koningin-moeder Emma van Waldeck-Pyrmont en dichter-dominee Francois Haverschmidt die hier in de zomer van 1870 verbleef en daarover de dichtbundel souvenir Beekhuizen schreef. Het hotel is in 1980 door brand verwoest. Er zijn plannen voor herbouw.
Voor meer informatie kunt u de wikipedia pagina van Landgoed Beekhuizen bezoeken.
als kind zo veel mooie herinneringen aan het mooiste zwembad van gelderland
en als je het nu ziet kan ik wel janken heel erg zonden hoe het er nu bij lig
Het zwemmen is er inderdaad niet meer mogelijk.
Mijn oom was daar badmeester en mijn tante beheerde de kantine. Hier heb ik mijn eerste zwemslagen geleerd en heb mooie herinneringen aan deze plek.
Ik wilde er eigenlijk binnenkort weer eens heengaan maar begrijp uit bovenstaande reactie dat ik dat beter niet kan doen.
Als je mooie herinneringen hebt, zou ik zeker eens komen kijken. Het terrein is veranderd. Niet langer een zwembad. De baden zijn nu hergebruikt als vijvers en het terrein is nu een intensief beheerd natuurgebied. Er is een doorlopend pad met informatie panelen die veel uitleg geven over de dieren en planten die hier nu leven.
Groeten Jeroen
Idd . ik ga er regelmatig wandelen wanneer ik mijn oma en moeder mis. Ik zie ze nog staan werken in het snoeptentje. Van de week een dia gevonden hiervan. Wat een kado!
Hallo Marianne. Ik lees dat jouw oom badmeester was en je tante de kantine beheerde. Leuk! In welke jaren was dit?
Zelf ben ik in mijn jonge jeugd daar opgegroeid aan het touw bij het snoep tentje. Mijn (groot) ouders hebben het gepacht begin jaren 70. Ik heb vorige week oude Dias gevonden en deze gedigitaliseerd. Prachtige kleuren foto’s van het bad en vreemde mensen. En ik mee met opa na sluitingstijd papiertjes prikken op de ligweiden. Ik wist precies wanneer mensen naar huis gingen. Wanneer de schaduwen van de bosrand lang werden en de meeuwen vervelend over je heen vlogen. Nu kan je daar heerlijk wandelen in de tuinen, honing van de bijenkasten kopen. De duik toren is een ruïne. Heel apart om daar te lopen.
Hoi Marianne, was jouw oom toevallig Dries Visser met zijn vrouw Ellen ?